Bir zamanlar bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış.
Mutluluk,üzüntü,bilgi ve tüm diğerleri aşk dahil.
Bir gün adanın batmakt olduğu, duygulara haber verilmiş. bunun üzerine hepsi,adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar. aşk adada kalan en son duygu olmuş. çünkü mümküm olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman aşk yardım istemeye karar vermiş. zenginlik,çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş. aşk 'zenginlik beni de yanına alırmısın ?' diye sormuş. zenginlik 'hayır alamam teknemde çok fazla altın ve gümüş var senin için yer yok' demiş. aşk çok güzel bir yelkenlinin içindeki kibirden yardım istemiş. kibir lütfen bana yardım et' sana yardım edemem aşk sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin' diye cevap vermiş. üzüntü yakınlardaymış ve aşk yardım istemiş.'üzüntü senle geleyim ...' offf aşk o kadar üzgünüm ki yalnız kalmaya ihtiyacım var.'
mutluluk ta aşkın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki aşk ın çağrısını duymamış.'gel aşk! seni yanıma alacağım....' bu aşktan daha yaşlıca biriymiş. aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini onu yanına alanın kim olduğunu akıl edememiş. yeni bir kara parçasına vardıklarında, aşk a yardım eden, yoluna devam etmiş. ona ne kadar borçlu olduğunu farkeden aşk bilgiye sormuş ' bana yardım eden kimdi?' o ZAMANDI diye cevap vermiş bilgi .
Zaman mı? neden bana yardım etti ki? diye sormuş aşk. bilgi gülümsemiş 'ÇÜNKÜ SADECE ZAMAN AŞKIN NE KADAR BÜYÜK OLDUĞUNU ANLAYABİLİR.'demiş.